Agresja rodzi agresję
    Polskie prawo zabrania stosowania kar cielesnych wobec każdego człowieka (art. 40 Konstytucji RP), natomiast od 2010 r. zakaz stosowania kar cielesnych wobec małoletniego przez osoby sprawujące władzę rodzicielską został umieszczony w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym (art.961). Tak więc nie ma wątpliwości, że polskie prawo zabrania bicia dzieci. Czy mamy tego świadomość i wierzymy w słuszność tego zakazu?


    Dlaczego nie wolno dać dziecku klapsa?
    Wielostronne badania z 2002 roku wykazały pozytywną zależność między fizycznym karceniem dzieci a podwyższonym (lub wysokim) poziomem ich agresji. Tym samym agresja rodzi agresję. Używanie przemocy fizycznej wobec dzieci uczy takiego samego zachowania – bezkarnego wyrażania złości w formie przemocy wobec słabszych.
    Doświadczanie przemocy w dzieciństwie ma zaniżający wpływ na iloraz inteligencji, procesy zapamiętywania oraz kontrolę poznawczą tj. zdolność do psychicznego radzenia sobie z silnymi emocjami. Naukowcy dostrzegli, że mózgi dzieci bitych posiadają cechy związane z zespołem stresu pourazowego, który odnawia się w kontakcie z osobami zagniewanymi. Istnieje również znaczący związek pomiędzy chorobami psychicznymi a byciem bitym w dzieciństwie – wzrasta możliwość pojawienia się urojeń i omamów u osób wobec których stosowano przemoc.


    Bicie dzieci ma zdecydowanie negatywny wpływ na ich rozwój.


    Czy klaps jest skuteczną metodą wychowawczą?
    Bicie, podobnie jak inne kary, wywołuje w dziecku szereg negatywnych emocji – zwykle poczucie niższości, poniżenia, wstyd i lęk przed rodzicem, który stosuje przemoc. Czasem chęć odegrania się lub zemsty. Bywa, że rodzi w nim zamiar powtórzenia czynu, za który zostało ukarane tak, aby następnym razem nie dać się złapać.
    Bicie nigdy nie motywuje do czynienia dobra! Czy naszym celem wychowawczym jest zakompleksiony, zamknięty w sobie człowiek, który swoje problemy rozwiązuje używając przemocy? Na pewno nie! Raczej chcielibyśmy, aby nasze dziecko stało się pewną siebie osobą, która twórczo podchodzi do trudności, szanując uczucia innych. Jak to osiągnąć?


    Traktujmy dziecko tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani. Wsłuchujmy się w jego uczucia, próbując zrozumieć, co przeżywa. Może jest niegrzeczne, ponieważ nie czuje się przez nas kochane? A może jest zmęczone i śpiące, co powoduje, że zachowuje się w sposób dla nas nieznośny? Często stresy przeżywane w szkole czy w relacjach z rówieśnikami uzewnętrzniają się w domu, gdzie panuje atmosfera większej akceptacji. Dajmy dzieciom możliwość wypowiedzenia emocji, pomóżmy im zrozumieć świat uczuć i przez własny przykład kontrolowanego wyrażania złości i gniewu uczmy, że są to uczucia, jakie każdy człowiek przeżywa i można wyrazić je w sposób, który nie krzywdzi drugiej osoby.


    Jeśli masz problem z wyrażaniem złości i stosujesz przemoc wobec najbliższych, możesz skorzystać z programu korekcyjno-edukacyjnego dla sprawców przemocy w rodzinie. Bliższych informacji udziela Powiatowy Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Ropczycach, tel. 17 22 12 566.

STOP depresji